In oeroude kerkjes, gelegen in het lieflijke heuvelland van Franche-Comté zong Amuse vocale een a capella programma voor de plaatselijke bevolking. Onze concerten werden goed bezocht en het programma goed ontvangen.

Orpheus was in staat was om de natuur te buigen en “een blijvende lente” te creëren met zijn zang. Met zijn betoverende melodieën, liet hij niemand onberoerd. Geïnspireerd door dit verhaal is het programma ‘Orpheus with his lute’ een bruisend programma vol met alles wat koormuziek te bieden heeft tot stand gekomen.

In vele bijbelteksten, hymnes en psalmen komt het diepste gevoel van verdriet, wanhoop en eenzaamheid tot uitdrukking, maar ook van hoop, troost en vreugde. Eeuwenlang hebben componisten zich hierdoor laten inspireren. ‘Listen to the Lambs’ was een bijzondere pro-gramma vol geestelijke, contrastrijke koormuziek. Delen van dit programma werden herhaald tijdens de achtste editie van ‘Catharijn Classique’ en de zomertentoonstelling ‘Bij ons in de Biblebelt’.

In een van de koorstukken van Philip Glass klinken de woorden van Leonard Cohen: “There are some men who should have mountains to bear their names to time.” Het is als of hij verwijst naar twee andere componisten in ons programma; Johann Sebastian Bach en Arvo Pärt. Ongestoord door de roem en invloed die hun muziek hebben gehad op de wereld lijken ze beide het heilige en goddelijke rijk in hun koormuziek te willen vangen.
Voor dit programma hebben het Almeerse koor Amuse Vocale en het Amsterdamse kamerkoor Ottava de krachten gebundeld en hun stemmen verenigd.

‘Mary’s Song’ van de onvolprezen Noorse koorcomponist Knut Nystedt (1915-2014) was één van de bronnen van inspiratie op grond waarvan ik dit programma over bijzondere momenten in (vrouwen)levens hebt samengesteld. In dit ontroerende stuk voorvoelt Maria het bijzondere lot van haar zoon Jezus Christus terwijl hij als pasgeboren baby in haar armen ligt. ‘Mary’ s Songs’ was het tiende project van Vrouwenkoor Nordlys.

Dit was een onvergetelijke koorreis zoals ik die al eerder heb meegemaakt met Kamerkoor Sjanton. Het was ook een bijzondere kennismaking met Lissabon. Wat een mooie stad!

13 t/m 16 sep 2018
Igreja de Santa Catarina
Igreja de São Mamede
Igreja de São Roque
Paleis van Sintra

Nederland en Noorwegen kunnen trots zijn op een rijke koorcultuur. Dit programma was een muzikale ontmoeting tussen twee kamerkoren uit die landen: Sjanton uit Utrecht en Vox Humana uit Oslo o.l.v. Dag Jansson. In wisselende samenstelling brachten beide ensembles een breed palet aan koormuziek ten gehore. Muziek van eigen bodem, maar ook van daarbuiten. Het werdt een schitterende muzikale kruisbestuiving!

Er werd wat afgeleden in de Engelse madrigalen die Ottava ten gehore bracht in het Buiksloterkerkje. En de liefde bleef steevast onbeantwoord. De schoonheid van de aanbedene is slechts een kwelling en al dat lijden vindt plaats in stilte. De ware liefde blijft onuitgesproken. “True hearts have eyes and ears, no tongue to speak.“ De tranen vloeien zo rijkelijk dat ze uitnodigen tot de
verdrinkingsdood. De dood komt tenslotte als een verlossing: “better a thousand times to die, than for to live thus still tormented.”

Vrouwenkoor Nordlys liet in dit programma horen hoe traditionele liederen kunnen transformeren in hedendaagse muziek die het publiek van nu aanspreken. Ook stond het fenomeen metamorfose in het leven zelf centraal. Het leven verandert immers voortdurend: bij het vinden of verliezen van je grote liefde, in de uitvoering van rituelen – en zeker als de dood dichterbij komt. Of is ons leven meer zoals de klei van een pottenbakker? Elke dag een beetje veranderend van vorm?

Kamerkoor Sjanton werd 30 jaar! Het hele lustrumjaar stond in het teken van de Barok, een stijl waarin het koor zich nooit eerder heeft verdiept. Ontzettend leuk om dit programma met Sjanton te mogen doen!

Een kalme, eeuwigdurende hartslag, daaraan doet hij denken, de ‘Mass for four voices’ van William Byrd. Zo ook het ‘Magnificat’ van Orlando Gibbons, of ‘Jesus dulcis memoria’ van Tomás Luis de Victoria: bij de eerste noot lijkt het of de muziek eigenlijk allang te horen was, al sinds het begin der tijden en aan het eind is het of hij voor altijd door zal klinken. Muziek uit de Renaissance, die je naar een tijdloze wereld brengt; een eeuwig nu, zonder begin of einde.

Dit was een bijzonder project. 10 toegewijde, goede zangers hebben samen een weekeinde gerepeteerd om vervolgens op zondag een heel mooi concert te geven voor een kerk vol enthousiast publiek.

Dit was geen traditioneel passie-programma zoals als het in heel Nederland in maart en april wordt uitgevoerd. Toch ademde het een vergelijkbare sfeer van toenemend verdriet en verlatenheid. Centraal in het programma stond het ‘Stabat Mater’ van de Tsjechische barokcomponist Frantisek Tuma.

Visioenen en dromen vormen een dankbaar thema dat veel inspiratie levert voor een afwisselend programma. Bij het programmeren heb ik de nadruk gelegd op het zingbare: koormuziek waarbij de klank en de klankvorming even belangrijk zijn als de melodielijn. Dit was mijn eerste project met Amuse Vocale.

Vallende sneeuw, woeste landschrappen, gure wind en krakend ijs; dit was een programma met teksten over de natuur waarin de Scandinavische eenkennigheid en eenzaamheid tot uitdrukking kwamen. Geïnspireerd door een van de mooiste elementen van de natuur, dalende sneeuwkristallen en hun zachte en steeds verschillende vormen, heeft de Canadese componist en schrijver R. Murray Schafer het intrigerende werk ‘Snowforms’ voor vrouwenstemmen gemaakt. Dit was een van de hoogtepunten van het programma.

Ja, dy! Mey al mijn hirt! Troch dijn ægen schijnt mijn sinne.
Ik hou van jou, met heel mijn hart! Door jouw ogen schijnt mijn zon.
Gloedvolle Friese en Scandinavische liederen die elk vooroordeel over koele noorderlingen doen wegsmelten. Patkemi, suite liæf, jitte reis! Mijn hymelrijck is ijn dijn schirt!
Ja, kus me, zoetelief, nog een keer! Mijn hemelrijk is in jouw schoot!

Voor dit programma heb ik diep gegraven in de schatkist van de koorliteratuur en gekozen voor een prachtig muzikaal palet van moderne en klassieke harmonieën en knallende ritmes op zorgvuldig gekozen teksten. De moderne componisten zijn allemaal geboren in de twintigste eeuw, maar vinden hun inspiratie in oude teksten en kerstliederen. Het werd inderdaad zoals beloofd een avond voor bezinning en begeestering, met “Glögg” (Noorse Glühwein) onder de maretak.

Kamerkoor Sjanton vierde in 2016 een Engelse kerst met bijzondere koormuziek, voornamelijk uit de 20e eeuw. Centraal in het programma stond de componist Benjamin Britten; we openden het concert met zijn Festival Te Deum. Dit is geen kerstmuziek, maar een oude lofzang uit 400 n.Chr, door de componist feestelijk aangekleed met een bezetting van koor, orgel en sopraansolo. Volgens zijn dagboek heeft Britten het werk in maar twee dagen op papier gezet. Kenmerkend zijn de polyritmiek, unisono-lijnen, fanfare-achtige passages en uitbarstingen, passend bij een uitbundige kerstviering. Festival Te Deum staat in groot contrast met ‘A Hymn to the Virgin’. Britten was nog maar 16 jaar toen hij dit kleine meesterwerk ter ere van Maria componeerde. Een op afstand geplaatst solo-kwartet versus het koor, geeft een dramatisch effect aan deze eenvoudige hymne: De Latijnse reacties (“responsories”) van het kwartet op de middeleeuwse Engels woorden van het koor verlenen een mysterieuze sfeer aan dit spirituele eerbetoon.

Bijzondere momenten: het liefst delen we belevenissen, emoties en herinneringen met onze geliefden. Maar kunnen we ons werkelijk verbinden met de ander of blijven we ten diepste alleen, alleen in de beleving? Eenzaamheid, alleen blijven en het verlangen te delen, dat is de rode draad in de muziek die we ten gehore brachten in dit programma. De liefde, begeerte en lust, maar ook de eenzaamheid en verlorenheid werden bezongen. Met een zeker Scandinavisch tintje aan het programma kwam ook de melancholie uitbundig tot uitdrukking.

“Het was een zonnige dag – het was een junidag…”. Zo begint het uitbundige en tegelijkertijd dromerige lied ‘Kärlekens musik’ (liefdesmuziek) van Carl-Bertil Agnestig.
Dit lied was onderdeel van dit voorjaarsprogramma van Vrouwenkoor Nordlys. Het programma stond geheel in het teken van de lente, de zomer en de lange, lichte dagen. De hernieuwde samenwerking met harpist Marianne Smit maakte het concert nog feestelijker, evenals de wereldpremière van het prachtige ‘He wishes for the cloths of heaven’ van de jonge veelbelovende componist Evelin Seppar.

“Mijn diepe drijfveer is altijd geweest om mijn muziek te verenigen met poëtische teksten die mijn belangstelling en gevoel prikkelden, om de lyriek ervan tot uitdrukking te brengen.” Dit citaat van Mario Castelnuovo-Tedesco (1895-1968) had kunnen zijn van de beroemde barok componist Claudio Monteverdi (1567-1643). In het voorjaarsprogramma ‘¡Ay Amor!’, bezong kamerkoor Sjanton de liefde voor muziek als rechtstreekse uitdrukking van een keur aan gevoelens; vreugde, trots, melancholie, hartstocht en smart.

Vasthouden aan wat goed, mooi en waar is. Volhouden, doorgaan, niet loslaten. Het is soms moeilijk om vertrouwen te houden. Dan, soms, ineens, voel je de zegen. Ineens ben je er, op die tijdloze plek waar je los bent van alles, en toch thuis. Het is soms maar heel even, maar je proeft de eeuwigheid.